Ik wens Gods
gerechtigheid en vrede
voor de vrouwen en kinderen
die ik in Jordanië tegenkwam,
vluchtelingen uit Syrië.
Ze verlangden er zo naar
om weer in hun eigen dorp te
wonen,
onder hun eigen boom te zitten.
Maar ze moesten vluchten
en hebben vaak
afschuwelijke dingen meegemaakt.
En hun mannen –
die vechten aan de kant van de
islamitische rebellen.
Het is wel duidelijk geworden
dat Gods gerechtigheid en
vrede
niet door deze rebellen op aarde zullen komen.
Juist daarom is het nodig
dat God ingrijpt,
dat ben ik door de oorlog in Syrië weer beter gaan begrijpen.
Ik ben er ook naar gaan verlangen.
Niet alleen voor mezelf,
ik zit aan de luxe
kant van de meeste oorlogen en conflicten.
Maar voor die vrouwen
die niet op de
foto durven, bang voor represailles.
Voor die tienermeiden
die de hele dag
binnen moeten blijven.
Voor die kleine jongens
die bij elke knal van een auto
weer aan het schieten worden herinnerd.
Voor hen hoop ik op Gods gerechtigheid
en vrede.
Als alle volken naar Gods heilige berg mogen komen en daar het recht
zal stromen als water.
* * *
in de reformatie,
het (kerkelijke) blad waarvan ik redacteur ben
verscheen deze kerstweek
een themanummer
over gerechtigheid
oa nog naar aanleiding van goot500
maar ook omdat kerst
veel met gerechtigheid te maken heeft
lees de lofzang van maria er maar eens op na
heersers stoot hij van hun troon
en wie gering is geeft hij aanzien.
wie honger heeft overlaadt hij met gaven,
maar rijken stuurt hij weg met lege handen.
[lukas 1,52-53]
in dat nummer schreven we
als redacteuren ook allemaal een wens
voor 2014
niet voor onszelf -
we wensten gerechtigheid
voor anderen
mijn wens, was bovenstaande tekst.
meer over womenforsyria kun je hier lezen
en natuurlijk kun je (nog even snel) geld overmaken
voor deze verborgen ramp
Geen opmerkingen:
Een reactie posten